اگر نامرئی بودید چه کارهایی می کردید ؟

لیلای عزیزم بازی وبلاگی جدیدی راه انداخته و خوب لطف داشته و مرا هم دعوت کرده

من اگر قابلیت نامریی شدن داشتم حتما
1- میرفتم سراغ آدمهایی که دوستشون دارم و عاشقشونم و میشستم نگاهشون میکردم. میدونی اینجوری خیلی باحاله که اونا من را نبینند اما من بتونم ساعتها نگاهشون کنم و باهاشون همراه باشم. گاهی وقتی طرف مقابل میبینتت دیگه خودش نیست. یعنی لذتش کم رنگ میشه. به هر حال اول از همه این کار را میکردم. . به دفعات و طولانی مدت.. ادم وقتی نامریی کسی را از حضورش معذب نمیکنه. یه جور لذت همراهیه بی مزده..

2-اگه میفهمیدم جایی دارند راجع به من حرف میزنند حتما به صورت نامریی میرفتم تا بشنوم چی میگن. ادم خوبه انتقاد پذیر باشه . تعریف پذیر هم باشه. اما خوب جامعه اصولا رو در رو نه درست حسابی تعریفتو میکنه نه انتقادت را

3-به جاهای ممنوعه سر میزدم. لابد میپرسید جاهای ممنوعه کجاست؟ مثلا مجالس صوفیان. . گرد هم آیی جادوگران و ساحران. جاهایی که کارهای ما بعد الطبیعه میکنند. منظورم اینجور جاهاست. تا شاید سر از اسرار بعضی چیزا درآرم.

4- میرفتم روبروی ادمها می ایستادم و هر چی تو دلم بود را رو در رو بهشون میگفتم. بدون اینکه از قضاوت و واکنشی که دارند بترسم. و یا حس مراعات و خجالت داشته باشم. یا از وجه بترسم. خوب و بد همه را میگفتم تا دلم باهاشون پاک شه.

5- مطمئنم که کلی کار یواشکی و فضولی هم این لا به لا ها انجام میدادم که الان نمیدونم چیا میتونه باشه. هر وقت نا مریی شدم و انجام دادم خبرتون میکنم

6- از دوستان من هر کسی بخواد میتونه تو این بازی شرکت کنه. با یک دعوت مخصوص از
نوشته های پشت شیشه
رختکن خاطرات
گیس گلابتون
آبچینوس
ویولت