دوشنبه، آبان ۰۳، ۱۳۸۹

من و این دستبند سبز

از من میپرسه : " تا کی میخوای این دستبند سبز را دستت کنی؟"
جواب میدم : " تا هر وقت لازم باشه"

و توذهنم ادامه میدم " این حداقل کاری است که میتونم بکنم"

5 Comments:

At ۲:۲۶ بعدازظهر, Anonymous بهي said...

ولي من الان كه دست بند سبز مي بينم دلم بدجور ميگيره..از اين كه هنوز كه هنوز ظلم حاكمه و مردم روز به روز بيشتر شكل محمود ميشن...

 
At ۹:۳۲ بعدازظهر, Anonymous مژگان said...

هیییییییییی همجین سخت گرفتند که مردم فقط به فکر رسوندن خودشون به سربرج اند

 
At ۱۲:۰۱ بعدازظهر, Anonymous Ghazal said...

سلام،من هنوز هم دلم مي گيره به ياد اون روزها ؛ هنوز هم رنگ سبز رو كه مي بينم حس شادي توام با سرخوردگي بهم دست ميده . الان هم وقتي لباسي يا وسيله اي مي خرم گزينه ي سبز رو هم در نظر دارم ! بنظرم اين رنگ به خيلي ها كه دلشون هم پاك و سبز هست مياد .
البته من سعي ميكنم با وجود تمامي مشكلات و ... خيلي به آينده ي سبزمون اميدوار باشم نسيم جان ، حتي اگه ديوو ددان نخوان كه هيچ وقت سبز بشيم .
پس به كوري چشم همه ي اونها بااميد روزي كه سبزتر بشيم . مراقب خودتون باشين و جوجه ها رو ببوسين
قربانت غزال

 
At ۱۲:۱۱ بعدازظهر, Anonymous نسیم said...

خوبی دو قلوها خوبند

 
At ۷:۲۴ بعدازظهر, Anonymous ناشناس said...

من پیشنهاد می دم یه موج وبلاگی راه بندازیم و یه روز رو تعیین کنیم که همه سبز بپوشند. این که دیگه هزینه ای نداره . داره ؟
مهرنوش

 

ارسال یک نظر

<< Home