دوستت دارمهای من

میدونی هیچ ضمانتی نیست که من برای لحظه دیگه باشم ، هیچ ضمانتی نیست که تو باشی.
که اگر هم باشیم هیچ ضمانتی نیست پیش هم باشیم و اگر باشیم همدیگر را بتونیم ببینیم و اگر دیدیم بتونیم با هم حرف بزنیم....

این همه رفت و آمد . این همه بود و نبود. این همه راه دور به من یادداده از هر لحظه برای گفتن " دوستت دارم" استفاده کنم

از آن " دوستت دارم" هایی که که تهش یک ذوق بچه گانه نهفته است از اونها که وقتی میخوای بگی روی " سینش " تشدید میذاری و روی " ت " یک ساکن محکم.

میدونی دلم نمیاد شانس بودنمون و دیدنمون و حرف زدنمون را بدون جمله دوسّت دارم بذارم تموم شه.

میترسم یادت بره
میترسم نگفته برم