دوگانگی ترس

من اصولا نمیتوانم فیلمهای ترسناک و هیجانی ببینم. یعنی اصلا نمیتونم بشینم پای این فیلمها. ترسناک که ابدا و اصلا. حالا هیجانی بستگی داره . مثلا فیلم " تروا" که راجع به زندگی آشیل بود را نتوانستم ببینم یا "شجاع قلب " را.
حالا تصور کنید من با یک همچین وضعیتی چند روز پیش شدیدا دچار وسوسه دیدن فیلم اعدام صدام شده بودم. فیلم را هم از سایت utube پیدا کردم
تا نصفه اش دیدم. تا جایی که طناب دار را به گردنش انداختند. یک دفعه به خودم امدم. که هی یارو داری چی کار میکنی؟!!!!
این چیه داری میبینی؟ کدام حس باعث شده که پای این صحنه بشینی؟ صحنه ای که فیلم نیست. خود واقعیت است. جان دادن یک انسان است پای چوبه دار.
کدامین کینه ته قلبت مانده . کدامین حس تنفر؟


حالم از خودم بد شد.

فیلم را بستم.

***
چیزیکه فکر مرا به خودش از آن موقع مشغول کرده این ضمیر ناخود اگاه انسان است که گاهی
تمام ترسها را کنار میگذارد برای تجربه چیزی که فکر میکند در آن لذتی هست. .
جنس این لذت ممکن است هر چیزی باشه. اگر ادمی حواسش هر لحظه به خودش نباشه . ممنکه کارهایی را بکنه که یک عمر دیگران و خودش را از آنها نهی کرده.
خلاصه ادمی چیز عجیب و غریبی است.