آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟؟؟؟؟؟؟

مباحثی در سیستم هتل داری اهالیه دبی.

فکر میکنم تمام دوستان عزیز کم و بیش با "دبی" آشنا باشند . ولی با این وجود باز من یک کوچولو توضیحی در باب این مکان فعلا جذاب و توریستی میدم.

دبی یکی از شیخ نشینهای کشوری به نام امارات هست. پایتختش نیست ( برای کسایی که فکر میکنند دبی پایتخته یا کشوره) و به مرکز تجاری امارات معروفه.. خوب این دبی نازنین بسیار جاذبه های خاصی را برای توریستهای عزیز مخصوصا ایرانیان داره.

مثلا راحت ویزا میده. نزدیک به ایرانه. دانستن زبان انگلیسی در حد دست پا شکسته کفایت میکنه . و خیلی جاها همین فارسیه خودمون هم بسه!!

و از همه مهمتر قریب اتفاق ایرانیان عزیز ، دوستی یا آشنایی و خلاصه یک کسی را دبی دارند که بتونند چند روزی را به جای هتل انجا ساکن بشوند.

اصل ماجرا از همین جا شروع میشه.

یعنی اکثر ایرانیان ساکن دبی از 365 روز سال 80% را حتما مهمون دارند.

باز تا اینجاش مشکلی نیست. قدمشون رو چشم.

ولی........

متاسفانه این مهمانهای عزیز یادشون میره که کساییکه دبی زندگی میکنند. مسافر نیستند و یک سری کارهای مشخص روزمره را حتما دارند. یعنی مثل همه آدمها سره کار میروند. و یا درس میخوانند و ...

ولی اکثر مهمانها . توقع دارند که ما از صبح تا شب باهاشون باشیم. تمام مراکز خرید ( که ماشا الله تو دبی تعدادشون بینهایته) را نشونشون بدیم. پا به پاشون اجناس را ببینیم و در خرید کمکشون کنیم. هر شب یک رستوران خاص ببریمشون. لب دریا و مراکزه تفریحی و ...هم که سره جاشه.

حتما به خاطرشون چند ساعتی حداقل از محل کار مرخصی بگیریم . از فرودگاه برشون داریم وبذاریمشون. شب تا دیر وقت پا به پاشون بیدار باشیم. و خوب صبح هم ماییم که سره کار میریم.

و چون این قضیه در اکثره زمانهای سال به طوره مداوم تکرار میشه . گاهی واقعا خسته کننده و کلافه کننده است.

اینجا اهالی ضرب المثلی دارند که میگه : دبیها همشون فوق لیسانس هتل داری دارند!!!!!!!!!!!

حرفه من اینه که: دوستهای عزیزوفامیل محترم که برای ما بسیار عزیزین. آدمهایی که شاید اگر ما ایران بودیم عید به عیدم همدیگر را نمیدیدیم. قدمتان رو چشم. ما غربت نشینها تشنه فک و فامیل و دوستهای از ایران آمده ایم. اما طوره جدتون موقع اومدن یه هماهنگی با ما بکنید و اگر انقدر بی تعارفین که خونه ما رو برای اقامتتون انتخاب کردین، اجازه بدین مام با شما بی تعارف و راحت باشیم و اگر نمیتونیم جایی همراهیتون کنیم به راحتی عذرخواهی کنیم.

پ.ن: این صحبت فقط از جانبه من نیست. درد دل خیلی هاست

پ.ن 2 : لطفا به هیچ کس برنخوره