بگیر بگیر!!!!

الان که دوباره این برنامه امر به معروف و نهی از منکر شروع شده و به لباس و پوشش افراد ( مخصوصا خانمها) گیر میدن. یاد دوران مدرسه خودم افتادم.

یادمه اون موقع ها ( اواخر دهه 60 تا اواخره 70)که دوران راهنمایی و دبیرستان من بود ما حق نداشتیم رنگهایی به غیر از مشکی -سرمه ای- قهوه ای و سفید بپوشیم و اینها را باید در تمام وسایلمون رعایت میکردیم از رنگ کیف و کاپشن و جوراب تا لباس ورزشی.

یادمه اون موقع مده کاکل و یا فوکل برای دخترا بود و همه موهاشونو میذاشتن جولو ( خودتون که یادتونه) ما مدیرمون گاهی دمه راهرو کلاسها وای میساد با قیچی و هر کی موهاش این ریختی بیرون بود یا از پشت مقنعه بیرون بود بی تعارف قیچی میزد.

من راهنمایی زینب میرفتم تو میدان محسنی تهران. دبیرستان هم همانجا میرفتم .دبیرستان زینب خیابان بهروز - میدان محسنی.

اون منطقه خودش برای خودش شرایط خاصی داشت که الان هم همینجوره. . مثلا ما مقنعه هایی که سرمون میکردیم بلندتر از حد معمول بود یعنی تا کمرمون بود.

مقنعه ها حتما باید چانه دار میبود و اصلا کله قندی برای دانش اموزان مقاطع دبیرستان مجاز نبود.

هر از گاهی میرختن تو کلاسها و کیفهامونو میگشتن . حق استفاده از هیچ گونه زیور الاتی را نداشتیم به جز ساعت.. اصلاح صورت و ناخن بلند هم که باید خوابشو میدیدیم.

این شرایط حاکم در آن زمان بود و فقط مال مدرسه ما نبود.

یادمه پسرهایی که در اون حوالی بودن و آستین کوتاه تنشون میکردن. کمیته میامد و دستهاشون با رنگ مشکی رنگ میکرد

خلاصه بساطی بود واسه خودش.

.یادمه بینومو جاسوس میذاشتن. بچه های 17-18 ساله انتطامات داشتن که ناخنها و رنگ جورابهاشون چک شه

....

خلاصه چه دورانی بود...