یکشنبه، اردیبهشت ۰۶، ۱۳۸۸

دقایقی در خانه

رفتیم کنسرت گروه کامکارها در شهر ابوظبی . البته گروههای موسیقی زیادی در این فستیوال شرکت کرده بودند. توضیحاتش را پژمان عزیز نوشته

حس جالبی است. از شهر خودت حدود 2 ساعت راه را طی کنی برای شنیدن 45 دقیقه موسیقی. .
یک جای ذهنت به هم میریزد. گرمای ساحل خلیج فارس و بادی که لای موهایت میپیچد و موسیقی کردی با چهره هایی آشنا . میان ان همه ادم از ملیتها مختلف برای دقایقی فراموش میکنی که در خانه نیستی.
هوا هوای خلیج فارس است و موسیقی " کابوکی" است و کناریت کردی میرقصد و آن یکی پرچم ایران در دست دارد و ... خوشحالم که رفتم.

4 Comments:

At ۵:۵۳ بعدازظهر, Anonymous شهلا said...

کار بسیار خوبی نمودی نازنینم

 
At ۸:۳۲ بعدازظهر, Anonymous dela said...

خوشحالم که از رفتنت پشیمون نیستی وخوشحالم که خوشحالی آورای عزیزم...

 
At ۴:۱۰ بعدازظهر, Anonymous S. said...

آن مسیر دو ساعته بین دو شهر را چند دفعه‌ای رفته‌ام و برگشته‌ام. نه برای کنسرت ولی رفته‌ام و برگشته‌ام. کاش بودم و با هم می‌رفتیم کنسرت کامکارها. از هوای خلیج گفتی و هوایی‌ام کردی آورای نازنین. اینجا دیشب برف آمده. این شهر فرق اردیبهشت و دی ماه را نمی‌‌داند. همه جا سفید شده و من هوای خلیج و موسیقی آشنا دلم می‌خواهد نازنین.

 
At ۱۱:۰۷ قبل‌ازظهر, Anonymous ناشناس said...

سلام آورا جان. نسخه چاپي هم آپلود شد
http://mmoeeni.blogspot.com/2009/04/15_27.html

 

ارسال یک نظر

<< Home