الآن بیشتر از ده ساله که من گواهینامه دارم و حدود 8 ساله که جدی رانندگی میکنم. پنج سال هم هست که در امارات گواهینامه گرفتم ورانندگی میکنم . اما ادرس یابی وجهت یابی من به نسبت این همه پشت فرمون نشستن خیلی رشد نکرده.
به زبون ساده یعنی من در آدرس پیدا کردن و آدرس دادن و خلاصه این جور مسائل چیزی در حد افتضاح هستم.
نتیجه اش اینه که من همه جا از طریق تابلوهای نشانی راهم را پیدا میکنم.
توی تهران چون سالها زندگی کردم کار یک کم راحت تره . به علاوه که خیابونها خیلی تغییر پیدا نمیکنه و از همه مهمتر اینکه تمام کوچه خیابانها اسم دارند.
یعنی وقتی یکی از من بپرسه آدرس خونت کجاست ؟
من به راحتی جواب میدم : سیدخندان - جلفا- کوچه چلچله- کوچه پروانه
اما اگر در امارات یا همین دبی خودمون کسی بپرسه آدرس خونت کجاست ؟ اگر داخل یکی از این شهرکهای اطراف دبی باشه یا میگی منطقه فلان -ساختمان فلان که خوب این خوبه و راحته
اما وای به حالت که خونت داخل شهر باشه
مثلا میگی خیابان مکتوم - بعد از مرکز خرید الغریر- - چراغ راهنمای دوم - بعد از هتل رامی - سمت راست- سر کوچش یه رستوران عربی - ته کوچه ساختمان سفید
اینایی که گفتم واقعیته. یعنی اینجا فقط خیابانهای اصلی اسم دارند و بقیش با همین نشونه ها که گفتم جهت یابی میشه.
حالا وضعیت من را میتوننین با اون استعدادی که در پیدا کردن آدرس بهتون گفتم تجسم کنید.
اما قسمت دوم اینه که اینجا هر ساعت در خیابان ها و مناطق دبی ساخت و ساز و تغیرات انجام میشه. یعنی خیابونی که تا دیروز دو طرف بود. امروز صبح سرشو بستند. . . و یک طرف شده.
یادمه یه بار همون اوایل که توی تهران رانندگی را شروع کرده بودم. میخواستم از خیابان شهر ارا برم تجریش دانشگاه- اما سر از هفت تیر درآوردم- پلیس جلوم را گرفت که خانوم اینجا طرح ترافیکه!!! بهش گفتم من میخوام برم تجریش. کلی پلیسه خندید نه تنها راهنماییم کرد که جریمم هم نکرد.
. اما اینجا راننده تاکسیهاشم راه ها را بلد نیستند.