موج سواری

خیلی قرو قاطیم. خوبم و در عین حال آشفته ام. میخواهم بنویسم.اما جملات و کلمه ها گویی فرار میکنند. حسی که به دنبا لش هستم

بازیگوشی میکند و یک جا بند نمیشود. مرا به دنبال خودش این طرف و آن طرف میکشد. گاهی حس میکنم سرشار از انرژیم و روز بعد خوابی آنچنانی مرا میگیرد گویی سالهاست نخوابیده ام.حس عجیبی است دوستش دارم. . هر چند گاهی آزار دهنده میشود.مثل موج سواریم که موجها او را هدایت میکنند و او اختیاری ندارد. هراسناک و جذاب.

به قول سهراب سپهری:

میترسم ، از لحظه بعد ، و از این پنجره ای که به روی احساسم گشوده شد.